Ρηξικέλευθη υπήρξε η πρόσφατη υπ’ αριθμ. 290/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων. Το δικαστήριο έκρινε καταχρηστική την εκτέλεση που επισπεύδει τράπεζα σε βάρος δανειοληπτών που είχαν λάβει δάνειο σε ελβετικό φράγκο, διότι οι δανειολήπτες με προγενέστερη αγωγή τους είχαν αμφισβητήσει τόσο την εγκυρότητα της δανειακής σύμβασης, όσο και το ύψος της φερόμενης απαίτησης της τράπεζας σε βάρος τους. Η συμπεριφορά, λοιπόν, της τράπεζας, η οποία δεν ανέμεινε την έκδοση της απόφασης επί της αγωγής των δανειοληπτών, αλλά ξεκίνησε διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης της απαίτησής της, κρίθηκε καταχρηστική. 

Το σκεπτικό της ως άνω απόφασης μπορεί να αποκτήσει μεγάλη σημασία στο πλαίσιο εκτέλεσης σε βάρος δανειοληπτών και εγγυητών, οι οποίοι έχουν προλάβει να αμφισβητήσουν ήδη δικαστικά τις απαιτήσεις των τραπεζών εναντίον τους. 

Έκδοση τίτλου και έναρξη διαδικασιών εκτέλεσης εν μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ δανειστή και οφειλέτη

Η συμπεριφορά του δανειστή, ο οποίος ενώ διαπραγματεύεται με τον οφειλέτη τη ρύθμιση της οφειλής του, παράλληλα προχωρά στην έκδοση εκτελεστού τίτλου σε βάρος του έχει κριθεί από τα δικαστήρια ως καταχρηστική. Αυτό έχει ως συνέπεια την ακυρότητα του τίτλου και, ως εκ τούτου, και της περαιτέρω διαδικασίας της εκτέλεσης. Ενδεικτικά, η υπ’ αριθμ. 5095/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών πιθανολόγησε την ακυρότητα της διαταγής πληρωμής που εξέδωσε τράπεζα σε βάρος οφειλέτριας επιχείρησης, διότι, είχε προσφύγει στα δικαστήρια για την έκδοση της διαταγής πληρωμής, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μεταξύ επιχείρησης και τράπεζας για τη ρύθμιση της οφειλής. Το δικαστήριο έκρινε ότι η συμπεριφορά της τράπεζας ήταν καταχρηστική, διότι με την έκδοση της διαταγής η τράπεζα απέκτησε πλέον θέση ισχύος στις διαπραγματεύσεις, καθώς μπορούσε ανά πάσα στιγμή να προχωρήσει στην αναγκαστική είσπραξη των απαιτήσεών της.